Yaşlı adam doktora gitmiş derdini anlatmış:

“Doktor Bey, başıma gelenlerden dolayı çok üzgünüm.

Ünlü bir şirketin idare meclisi reisiyim. Birdenbire iş esnasında her şeyi bir kenara bırakarak sekreterimi kovalamaya başlıyorum.”

Doktor:

“Kaç yaşındasınız?”

“Yetmiş yaşındayım.”

Doktor:

Bunda üzülecek bir şey görmüyorum. Bu sizin daha gençlikle ilginizi kesmediğinizi gösterir.”

Adam:

“Olabilir doktor, fakat benim en çok endişe ettiğim şey, sekreterimi yakaladığım zaman neden kovaladığımı unutmamdır.”

******

Bu fıkrayı okuyunca her ne kadar yaşım adamın ki kadar değilse de amcaya imrenmedim dersem yalan olur vallahi. Çok şükür emekliyim, işi gücü bırakalı epey oldu. Kovalayacak bir sekreterim bile yok. Ancak bendeki unutkanlığın tezahürü başka:

“Gündüz gözüne lambaları açıyorum, kapatmayı unutuyorum. Gelen faturalar malum…

Ya da ocağı açık bırakıyorum, o daha tehlikeli, gelecek doğalgaz faturasını geçtim. Allah göstermesin yangın falan”

******

Efendim görüyorsunuz… De gel de amcayı kıskanma, benimkinin yanında amcanın unutkanlığına can gurban … Amcaya haddim olmayarak önerimdir:

“Beterin beteri var… En iyisi sekreter kovalamaya devam etmesidir…”

******

Sekretere gelince:

Emminin durumunu dikkate aldığımızda sekreter açısından ciddi bir sıkıntı gözükmüyor… Aksine koşmak iyidir, tavsiye edilir…

Ne diyelim kıssadan hisse:

Kovalamayacağa ve spora devam